Ik vind de tijd tussen kerst en oudjaar heerlijk, lekker reflecteren op het afgelopen jaar en nieuwe doelen stellen. Ok, eigenlijk hecht ik er niet super veel waarde aan, want ik ben leraar en leraren leven in schooljaren. Mijn werkdoelen bedenk ik in augustus. Maar een beetje sentimenteel doen vind ik wel lekker. Het leek mij echter supersaai om een lijstje te maken van mijn successen. Allereerst omdat dit een bijzonder lange lijst zou worden (ghegheghe), maar ook omdat zelfspot gewoon leuker is. Dus bij deze: dingen die me niet gelukt zijn in 2017. 

Ik zou enorm graag plantaardig willen eten, omdat ik denk dat het gezond is voor jezelf, maar vooral gezond voor onze planeet. Het lukt alleen niet. Voor geen meter. Allereerst is er kaas. Vegan kaas vind ik niet lekker. Gewone kaas vind ik heerlijk. Vooral in eten. Vlees opgeven is nog tot daaraantoe, maar kaas. Nope. Gaat niet lukken. Het is me wel een hele tijd gelukt om geen vlees te eten, tot het eerste kerstdiner. Ik wil namelijk niet zeuren over eten. Dus als er vooral vlees is en verder eigenlijk niets, dan eet ik gewoon vlees. En tijdens de kerst mag eigenlijk alles van mezelf, dus toen at ik ook gewoon vlees. Mislukt dus. Ik houd me maar vast aan de vele weken dat ik absoluut geen vlees heb gegeten en dat ik daarmee wel een bijdrage heb geleverd. Ik ga ook echt weer verder met mijn pogingen zoveel mogelijk plantaardig te leven. Oh, ik moet ook nog ernstig wennen aan cappuccino met plantaardige melk. meh. 

Elke week wandelen is zeker gelukt en ik lees steeds vaker dat langer dan dertig minuten wandelen heel gezond is. Dus YAY voor mij! Ik zou wel echt meer moeten sporten, maar ik had een crazy 2e helft van 2017. Ik had een baan, Letterfabriek, twee kinderen én een studie van 30 EC's (dat is dus het tempo van een voltijdstudent). De vrije avonden die ik had moest ik gewoon aan mijn studie werken. Hard core fitte mensen zeggen dat je altijd tijd hebt om te sporten, maar mij is het niet gelukt. Ik ga natuurlijk wel weer beginnen, want ik heb weer tijd, maar ik heb vooral overal pijntjes. 

Hoe handig zou het zijn, dat als je even te druk bent, dat je dan een blogpost klaar hebt staan en die gewoon kunt publiceren op het moment dat je geen tijd hebt om nieuwe content te maken! Super handig. Ik had wel eens extra content, maar die blog vond ik dan zo leuk dat ik gewoon een extra artikel publiceerde die week. Ik kwam in december flink in de knel met tijd en content en daar baalde ik van. Vooruit bloggen is iets waar ik echt mee aan de slag wil, want ik vind het niet leuk om mensen te moeten teleurstellen. 

Van gewone gebruiksartikelen heb ik serieus weinig. Ik doe regelmatig dingen weg, ik heb maar drie jassen, een beperkt aantal schoenen, niet ontzettend veel kleding, ik koop alleen e-boeken, maar ik heb wel ontzettend veel brushpennen. En fineliners. En waterverf. En handletteringboeken. Ik kan gewoon nooit een minimalist worden door alle handlettering spullen die ik heb. Ik heb boven een grote ladekast vol met spullen, in de woonkamer een volledige plank en ik heb sinds kort een enorm handig karretje met al mijn spullen (waar ik binnenkort over vooruit ga bloggen). Niet normaal gewoon. En het ergste is; ik ben nog trots ook, op al die artsy spullen die ik heb. 

Eind vorig jaar las ik alles dat geschreven werd over Instagram. Ik vond het razend interessant. Je kunt met een aantal trucs echt heel snel je account laten groeien. Ook zonder vals spelen en volgers kopen. Het ding is; die trucs kosten belachelijk veel tijd. Maar echt, bizar veel. En het allerergste; ik vond het vreselijk om die trucs te moeten uithalen. Overal oprechte reacties achterlaten is gewoon echt niet mijn ding. Plus, elke dag een mooie foto plaatsen is oprecht hard werken. Ik heb dan ook respect voor de mensen die het op kunnen brengen. En wat geschreven wordt over Instagram, dat je er somber van kunt worden, dat overkomt mij soms ook. Ik ben soms heel actief op Instagram, als ik me goed voel en zin heb om dingen te delen, maar ik ben ook heel regelmatig wat minder actief. Ik kijk er dan ook bewust niet op. Ik heb allang geen doelen meer in aantallen volgers. Veel accounts hebben 5000 of meer volgers en krijgen op hun (mooie) foto's net zoveel likes als ik op mijn foto's, dus dan heb je ook niet zoveel aan die volgers. Ik koos voor kwaliteit en ben dan ook supertrots op de workshop bezoekers die ook mijn nieuwe workshops weer bezoeken. Dat vind ik zo'n compliment! 

Inkoppertje, maar ontzettend waar. Ik zou mijn doelen nodig iets kleiner moeten maken. Niet omdat er anders geen successen zijn, want succes heb ik genoeg. Ik maak mezelf soms gillend gek met de doelen die ik stel. Het begint allemaal met de verwachtingen die je hebt van jezelf. Ik zou graag een soort vegan, minimalistische, superfitte hippie willen zijn met heel veel Instagram volgers, maar dat is niet wie ik ben. Gelukkig niet, want dat klinkt nogal oppervlakkig. Ik ben superblij met 2017, het was echt een goed jaar waarin ik ontzettend veel heb geleerd. Het enige dat ik echt in 2018 ga doen is elke week sporten. Ik wil in de zomer graag weer in de bergen wandelen en dat is gewoon een stuk leuker met conditie. 

Wat zijn jouw goede voornemens voor het nieuwe jaar?